Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

O " φτερωτός γιατρός" και ο "γκάνγκστερ"


Θα  σας  διηγηθώ  σήμερα  μια  ιστορία για  έναν     φτερωτό  γιατρό  και έναν   γκάνγκστερ    .

Mια  φορά  και  έναν  καιρό  σε  μια    χώρα  ,  ας  την πούμε   Ελλαδιστάν      υπήρχε

μια  όμορφη  και  φιλόξενη  πόλη   ας  την  πούμε  Ξεσσαλονίκη     .

Η  πόλη  αυτή  ήταν  γνωστή   σε  όλο  το  Ελλαδιστάν  για  το   παχύ  λάμδα   στην προφορά των

κατοίκων  της , για  τον φραπέ  ,   το κουλούρι       και  την   φιλοξενία  της   .

Η   πόλη  αυτή  όμως   έχει  αφήσει   το  στίγμα  της   στον  καλλιτεχνικό  αλλά  και  στον

αθλητικό   στίβο  του  Ελλαδιστάν    .

Σήμερα  θα  αναφερθώ  σε  δυο     από  τους      αθλητές  που   μεγαλούργησαν   σε   εθνικό  αλλά

και  παγκόσμιο  επίπεδο   .


Ο  ένας  ,  ας  τον  πούμε  Βασίλη     μεγαλούργησε  την δεκαετία  του  70  στα  αγωνίσματα

του  σπριντ   .  Πρωταθλητής  Ελλαδιστάν    ,  βαλκανιονίκης  ,   3   μετάλλια  σε  ευρωπαικά

πρωταθλήματα  ,  συμμετοχή  σε  2   ολυμπιακούς  αγώνες   (  το  1976  μάλιστα  ως σημαιοφόρος

του  Ελλαδιστάν   )    .

Ο  Βασίλης   ταυτόχρονα  με  την αθλητική  του  δραστηριότητα

εξασκούσε  και  το επάγγελμα  του  οδοντιάτρου    εξ ου  και  το  προσωνύμιο

" φτερωτός  γιατρός  "  που  τον  ακολουθούσε  σε  όλη  την  διαδρομή   του  .

Ο  Βασίλης  εξαργύρωσε  την  φήμη    του  με τα  τον  αθλητικό  στίβο  και  στον

στίβο  της  πολιτικής    αφού  διετέλεσε  βουλευτής  από  το  1981 έως  το  1998   και   κατόπιν

δήμαρχος   της  Ξεσσαλονίκης    από  το  1998 έως  το  2010  .

Στην  θητεία  του   ο  Βασίλης   έμεινε  γνωστός  και  ως  " ατσαλάκωτος "     αφου

πάντα  εμφανιζόταν  ντυμένος  στην τρίχα ,με  χαμόγελο  τυποποιημένο   και  ξύλινη   γλώσσα

χαρακτηριστική  βέβαια  όλης  της  γενιάς  των  πολιτικών  ανδρών  που   έπαιξαν  ρόλο

στην  πορεία  του Ελλαδιστάν  τα  τελευταία  40  χρόνια   .  

                 Εδώ  θα  αναφερθούμε  σε  έναν   άλλο  μεγάλο  αθλητή     του  Ελλαδιστάν  με  το  όνομα

Νίκο  .  Ο   Νίκος  λοιπόν  γεννήθηκε   δέκα  χρόνια  μετά  τον  Βασίλη   και  ξεκίνησε  την  αθλητική

του  καριέρα  στο      Ελλαδιστάν  περίπου  όταν  ο  Βασίλης     τελείωνε   την  δική   του  .

Ο  Νίκος  είχε  μια  κακή  συνήθεια   , έβλεπε  το  καλάθι    του  μπάσκετ  σαν   κοφίνι    από  αυτά

που    χρησιμοποιούν  οι  φακίρηδες   για  να βγάλουν  τις  κόμπρες  με   τον    ήχο  της

φλογέρας    τους   .   Αποτέλεσμα    της  ιδιαιτερότητας   αυτής  ,άλλοι  το λένε  χάρισμα  ,

   είναι   ότι  από  όπου  πετούσε  την  μπάλα  ο  Νίκος  εκείνη  κατέληγε  συνήθως

μέσα  στο  καλάθι   της αντίπαλης  ομάδας .

Με  λίγα  λόγια  ο  Νίκος  εξελίχθηκε  στον μεγαλύτερο  σκόρερ   της   ευρωπαϊκής  ηπείρου

με  διακρίσεις  που  δύσκολα  θα  πετύχει  άλλος  αθλητής  στο  μέλλον   .

Οι  λίστα  με  τις  διακρίσεις  του   λέει  11 φορές πρώτος  σκόρερ   του πρωταθλήματος  του

Ελλαδιστάν  ,   4  φορές πρώτος σκόρερ  σε  ευρωμπασκετ  ,   πρώτος  σκόρερ  του μουντομπάσκετ

του 1986  και  μέλος  του   hall  of  fame   της  FIBA.

Eιδικά  την δεκαετία  του  80  ο Νίκος  παρέα  με  έναν άλλο μεγάλο  αθλητή  τον Παναγιώτη   που

πολλοί  τον ξέρουνε  και  ως  Δράκο  καθήλωνε  τους  κατοίκους  του Ελλαδιστάν  στις

τηλεοράσεις  τους  κάθε  Πέμπτη  που  η  ομάδας  τους  ο  Αρης  Ξεσσαλονίκης   πρωταγωνιστούσε

στο  κύπελλο πρωταθλητριών ευρώπης   .

Ο   Νίκος  λοιπόν   σαν  άνθρωπος  δεν  ήταν  και  ο  πιο  τηλεοπτικός   .

Παρότι   ήταν  περιζήτητος   δε μιλούσε  πολύ  στον  τύπο  , οι  συνεντεύξεις  του   μετριούνται  στα

δάχτυλα  των  2 χεριών   ,     αλλά  και  μέσα  στο  γήπεδο  προτιμούσε  να   ξεσηκώνει  τα

πλήθη  με  τις  ενέργειες  του  και  όχι    με  χειρονομίες  και  τις   διαμαρτυρίες     του  .

Το  ύφος  του  Νίκου  σε  συνδυασμό  με  το  γεγονός  ότι  πάντα  είχε  το πιστόλι  του

γεμάτο  και  έτοιμο  να  " σκοτώσει "   τον  αντίπαλο  οδήγησαν  στον χαρακτηρισμό  του

ως  γκάνγκστερ  .  

 Η  πορεία  του  Νίκου  μετά  τον αθλητισμό  δε  θυμίζει  σε  τίποτα  αυτή  του Βασίλη   .

Ο  Νίκος   όχι  μόνο  δεν  ασχολήθηκε με τα κοινά  αλλά  ούτε   και   σε  κάποιο  πόστο

στο άθλημα  που  τον    ανέδειξε   , αντ αυτού προτίμησε  να  μαθαίνει  μπάσκετ  στα  παιδιά

μέσα  από  τις  παιδικές  κατασκηνώσεις  που  έφτιαξε   .

Την  εβδομάδα  που  μας  πέρασε   τα  πάνω  κάτω    ήρθαν  στις  ζωές  του  " φτερωτού γιατρού "

και  του "  γκάνγκστερ"  .

O   καθωσπρέπει  γιατρός  πέρασε  την πόρτα  της  φυλακής  κατόπιν  αδικημάτων

κατ εξακολούθηση  κατά  του δημοσίου  ,  ενώ  ο  γκάνγκστερ    αποφασίστηκε  επιτέλους

να τιμηθεί  από  την ομάδα  που  αγάπησε  21  χρόνια  μετά  από  την τελευταία  φορά  που φόρεσε

την φανέλα  της  και  18  χρόνια  από  την στιγμή  που  ο ίδιος  ανακοίνωσε  την αποχώρηση   του

από  την ενεργό  δράση   .  Η   τιμή  στο  Νίκο  εκτός  από επιβεβλημένη   αποτελεί  σίγουρα

τον  διακαή  του  πόθο   κάτι  που  ο ίδιος  έχει  εκφράσει   κατά  το παρελθόν  .


Η  παραπάνω  ιστορία   μπορεί  να   είναι  κάτι  από  τα  παρακάτω

α)  Σενάριο   επιστημονικής  φαντασίας

β)   Υπόθεση  αρχαίας  τραγωδίας  του Ελλαδιστάν  

γ)  Πραγματική  ιστορία

δ) Λίγο  απ  όλα  .


Χρωστάει   ο  " ανένταχτος "    αφιέρωμα  σε  εναν  άλλο  αθλητή  της  Ξεσσαλονίκης   που  οι

πολλοί   τον  ξέρουν  και  ως  Νουρέγιεφ   .



Πηγή : Wikepedia   ,  φαντασία  μου  πλανεύτρα   και  μια  μπύρα  χωρίς  αλκοόλ  .









  

Δεν υπάρχουν σχόλια: